Το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης του ιδρύματος Βασίλη & Ελίζας Γουλανδρή στεγάζεται σε ένα πολυώροφο, μεσοπολεμικό κτίριο στο Παγκράτι, δίπλα στον Άγιο Σπυρίδωνα.
Σήμερα εκτίθενται εκεί 130 έργα μεγάλων ζωγράφων, που στεγάζονται στους τέσσερις ορόφους του. Η συλλογή συνολικά περιλαμβάνει 800 αυθεντικά έργα φημισμένων ζωγράφων όπως Πικάσο, Βαν Γκογκ, Μονέ, Ελ Γκρέκο, Ντε Κίρικο, Μιρό, Καντίνσκι και πολλών ακόμη. Σε πλήρη ανάπτυξη το μουσείο θα στεγάζει την αμύθητης αξίας αυτή συλλογή-3 δις κοστολογείται η αξία της- σε 11 ορόφους του εντυπωσιακού αυτού κτιρίου, υπόγειους και υπέργειους.
Η σικάτη και εντυπωσιακή καλλονή Ελίζα Γουλανδρή παντρεύτηκε το γόνο της τρανής εφοπλιστικής οικογένειας, Βασίλη Γουλανδρή τη δεκαετία του ’50 και αφιέρωσαν τη ζωή τους προσφορά στην τέχνη που και οι δυο αγάπησαν τόσο πολύ.
Η ζωή τους μοιραζόταν σε μουσεία, εκθέσεις, όπερες, θεατρικές παραστάσεις ή μουσικές εκδηλώσεις, ενίσχυαν με χορηγίες πολιτιστικές εκδηλώσεις και υποστήριζαν νέους κυρίως καλλιτέχνες. Έτσι με πολλή προσπάθεια και ενδελεχή έρευνα ανά έργο, από τις δημοπρασίες στη Νέα Υόρκη και αλλού, προέκυψε η περιβόητη αυτή συλλογή, που τώρα παρουσιάζεται για πρώτη φορά στο σύνολό της.
Όταν περπατάς μπροστά από τις προθήκες των τεσσάρων εκθεσιακών ορόφων είναι σαν να ξεφυλλίζεις ένα βαρύ βιβλίο ιστορίας της τέχνης, με τις πιο σημαντικές καλλιτεχνικές υπογραφές των τελευταίων αιώνων.
Ταυτόχρονα εκεί εκτίθενται και το πιο άξιο δυναμικό της ελληνικής καλλιτεχνικής παραγωγής: Γιάννης Γαΐτης, Δημήτρης Μυταράς, Αλέκος Φασιανός, Γιάννης Μόραλης, Κων/νος Παρθένης, Νίκος Χατζηκυριάκος,-Γκίκας, Γιάννης Τσαρούχας και άλλοι και πιο σύγχρονοι όπως ο Κώστας Τσόκλης, Γιώργος Ρόρρης και άλλοι.
Ανά έτος τα έργα αλλάζουν δίνοντας τη θέση τους σε άλλα αντίστοιχα. Υπάρχει επίσης μια αίθουσα αφιερωμένη στη σημαντική συλλογή του ζεύγους από γαλλικά έπιπλα υπογεγραμμένα από διάσημους δημιουργούς, όπως και αντικείμενα τέχνης χρονολογημένα από το18ο αιώνα.
Ο Βασίλης Γουλανδρής με καταγωγή από την Άνδρο ήθελε ότι κάνει να αφορά όλο τον κόσμο και να μην περιορίζεται μόνο στην κοινωνική ελίτ. Στόχος των ήταν να αναπτυχθεί η πολιτιστική συνείδηση όλων, με κύρια προτεραιότητα τις ευπαθείς ομάδες, πρόσφυγες, μετανάστες κλπ. μέσω των εκπαιδευτικών προγραμμάτων, όχι μόνο στα λόγια αλλά και στην πράξη. Για το Βασίλη και την Ελίζα Γουλανδρή η τέχνη αποτελεί πνευματικό αγαθό που απευθύνεται σε όλους.
Στο πνεύμα αυτό των ιδρυτών του, το μουσείο θα εξελιχθεί όταν αναπτυχθεί πλήρως σε ένα διαπολιτισμικό κέντρο με εκπαιδευτικά προγράμματα, προβολές και περιοδικές εκθέσεις νέων καλλιτεχνών.
Η επίσκεψή μας στην Αθήνα περιελάμβανε και την παρακολούθηση της παράστασης ‘’ΩΝΑΣΗΣ-Τα θέλω όλα’’, σε σκηνοθεσία Σταμάτη Φασουλή, μουσική Κωστή Μαραβέγια και κουστούμια της βραβευμένης με Oscar Ντένης Βλαχιώτη.
Η παράσταση ξετυλίγει μπροστά στα μάτια του θεατή τη ζωή του πανέξυπνου Σμυρνιού, που γεννήθηκε για να κατακτήσει τον κόσμο. Η μυθιστορηματική ζωή του εξακολουθεί να διεγείρει τη φαντασία και το ενδιαφέρον του κοινού μέχρι σήμερα.
Ο Αριστοτέλης Ωνάσης γεννήθηκε το 1906 στη Σμύρνη και το 1922 αναγκάστηκε να την εγκαταλείψει μαζί με την οικογένειά του λόγω της Μικρασιατικής καταστροφής. Ήρθε ως πρόσφυγας στην Ελλάδα και κατόπιν μετανάστευσε στην Αργεντινή.
Το 1932 αγόρασε το πρώτο του πλοίο και το 1946 παντρεύτηκε την κόρη του μεγαλοεφοπλιστή Λιβανού, Τίνα και απέκτησε μαζί της δυο παιδιά, τον Αλέξανδρο και τη Χριστίνα.
Ο Ωνάσης χάρις στο ιδιοφυές επιχειρηματικό του ταλέντο, αναδείχτηκε σε έναν από τους μεγαλύτερους εφοπλιστές του κόσμου και το όνομά του έγινε μύθος και συνώνυμο του πλούτου σε ολόκληρο τον πλανήτη.
Το όνομά του ταυτίστηκε με την Ολυμπιακή αεροπορία, που ιδρύθηκε το 1957 και με τον Σκορπιό, το άγονο αυτό νησάκι του Ιονίου, που αγόρασε το 1963 και το μεταμόρφωσε σε έναν επίγειο παράδεισο.
Θυελλώδεις ήταν οι ερωτικές του σχέσεις, με πιο θρυλική αυτήν με την μεγάλη Ελληνίδα σοπράνο Μαρία Κάλλας. Τον Ιούνιο του 1968 πραγματοποίησε το δεύτερο γάμο του με τη χήρα του δολοφονηθέντος προέδρου των ΗΠΑ Τζάκυ Κένεντι.
Θλιβερός σταθμός στη ζωή του και βαρύ πλήγμα για τον ίδιο, από το οποίο δε συνήλθε ποτέ, ήταν ο θάνατος του γιου σε αεροπορικό δυστύχημα το 1973. Πέθανε δυο χρόνια αργότερα, το 1975 πάσχοντας από οξεία μυασθένεια.
Η παράσταση άφησε άριστες εντυπώσεις και έτσι έκλεισε η πολιτιστική επίσκεψη των μελών του Συλλόγου στην Αθήνα.
